mevsimlere duygu yüklüyoruz ya
sonbahar hüzünse kış kimsesizliğin mevsimidir
hiç kimse nüfusuna kaydetmek istemez onu
*
doğa istiridye gibi kendisine kapanır
*
kış mevsiminin günbegün bir gün günden diğer güne değişkenlik göstermesi daha çok;
karadeniz bölgesi ve o bölgenin güneyinde yaşayan halkların yüzyılların gözlemiyle oluşturduğu rumi takvime göredir
*
her gün bir sonraki günden daha kimsesizdir
kediler ve köpekler börtü böcek kuşlar ağsçlaron dalları bir tek kendilerine sığınır soğuktan
*
doğanın içinde canlı cansız bütün varlıklar
kendi ekseninde kutsal bir döngüdedir
her biri de bir diğer varlığa gereksinim duyar
öyle ki cansız dediğimiz taşa tutunur tohum
hiçbir varlık da bir diğerine üstün değildir
su üstünlük sağlasaydı akmazdı
hele güneş yakar çıkardı.
*
hiçbir çiçek bir diğerine öykünerek açmaz
öyle olsaydı üstünlük sayıp açtığında solmazdı
hiçbir varlık kendisinden olmayan bir diğerinin soyunu tüketme-yok etme noktasına gelmez
*
ta ki;
bu kısırdöngü kendi içinde dönedururken
insan denen varlığın yeryüzünde endamını göstermesiyle son buldu
işte o şiarla doğadaki en ağır yük nedir ki insandan başka!
..
ortahisar
