noktasız virgülsüz:
aşağıdaki dizeleri nedense sıralı-sırasız öylesine eklemek gereğini duyumsadım
bir tür öze dönüş içsel sayıklamalar da diyebilirsiniz
insan yaşadıkça
kendisine-çevresine soruları ve sorunları
bitmez tükenmez bir devingenlikle süredurur
işte o anlarda şiir çıkagelir bir ara sokaktan
uyandırır içsesimizi
varla yok arası cılız sesleriz az da olsa kendisine yankılanan boşlukta
yoruluruz insan suretli kuru gürültü kalabalıklardan
edebiyat disiplini dediğimiz yazım tekniklerinin içerisinde en baskın dizelerle boynunu uzatan
çoğunlukla haiku’dur
dışından çok kendi içine bakmasını ister çünkü her haiku
zamanın imbiğinden damınarak düşmüştür çünkü
her haiku durup düşünmeyi öğretir
bakarken görmeyi
doğanın ritmindeki sesleri duymayı
renklerin ayırdına varmayı
zamanda biriken küçük benekli lekeleriz
suya ve ışığa yenik düştüğümüz
dalından kuruyup düşen yaprak misali
alıp götürür bizi yalnızlığımızın ses verdiği can bulduğu
doğanın hakir ve bakir bağrına
izleklerde avına konuşlanmış bir şekilde bekler avını
avını her hareketinde tüm duyu organları tetikte bekler
bir an olsun ayırmaz gözlerini-ruhunu
artık ikisi de yekpare olurlar
doğa ve içinde barındırdığı tüm tümleçler aynıdır
ancak insan elini değdirdiği doğanın ritmik saatinin ayarını bozdukça
yaşanılmaz olur bulunduğumuz çevre
bir ilkyaz daha serildi ömrümüzün önüne
bu renk cümbüşünü göremeyen yakın dostlarımız-sevdiklerimiz de
ses alıp ses veriyorken içimizde
#haiku
faroz
