Dün Yavuz Selim’de Trabzon 1. Amatör Küme Play-Off müsabakalarının 4. haftası başladı. İlk maçta Hekimoğlu Doğanspor, Şalpazarı’nı 2-1’le geçerken, Büyükliman da Sebat’a karşı aynı skorla maçı kazanmasını bildi.
H.Doğan-Şalpazarı maçıyla anatomiye başlayalım.
Şalpazarı’nı ilk defa bu kadar derli toplu gördüm. Savunma öne çekilmiş, orta alanda kalabalık, ne yaptığını bilen bir kimlikle ilk 30 dakikayı tamamladılar. Karşılaşma boyunca Doğan kalesine sağdan soldan gelmeye çalıştılar ama ilk şutlarını 30. dakikalarda çektiler.. Şut olayını takımlarımızın artık geliştirmesi lazım. Şutsuz gol olunduğu nerede görüldü.. Deneyin beyler.. Ayağınızda kuvvet yok değil.. Biraz özgüven nelere kadirdir bir bilseniz. Biliyorsunuzdur farkındayım, risk etmemek içinse.. Vazgeçin bence. Çünkü, bu huy haline geliyor. 3. Lig’deki Arsinspor gibi, hatta Trabzonspor gibi oluyor.. İyi oynamak her zaman yetmiyor.. Bir duran top geldi mi Feyzan affetmiyor.. Bir ara topu atıldı mı Serdar hiç affetmiyor..
Bilginize..
Reçetem budur.. Uygulamak size kalmış..
Bir de değinmek istediğim bir oyuncu var Şalpazarı’ndan Serdar Özen..
Maç içerisinde resmen ağabey gibi oynuyor. Ne yalan söyleyeyim bir ara diğer arkadaşlara dedim. “Şu adamdaki hırs bende olsun yapamayacağım şey yoktur” diye..
Yüreğine sağlık kaptan.. Hele hele maçtan sonra hafif gerilen ortamda takımını alandan çekip odaya sokması bence alkışı hak etti.

***

Sebat, Büyükliman maçına gelirsek..
Haberde yazdığım gibi Mehmet Lermi böyle istedi. Kesinlikle öyle.. İki takım da zaman zaman kaleleri yoklamaları o soğuk havada biraz olsun ısıttı bizi..  Karşılaşmayı irdelersek.. Sebat ilk defa kimliğinden uzak oynadı. Büyükliman’ın geçtiğimiz hafta farklı mağlubiyeti rehavete sokmuş olacak ki uzun toplarla rakibi aşmaya çalıştı. Ancak Vakfıkebir ekibi defansta iyi bir oyun ortaya koyarken ileride Mehmet Lermi ve Engin’in şutlarına güvendi. Güvendiğini de aldı..

***

Maçın anısına gelecek olursak..
Şalpazarı-Hekimoğlu Doğan maçı bitti. Sebat-Büyükliman sahaya çıkacak.. Yavuz Selim’de üst kattan sahaya doğru inen merdivenlerden yaşlı bir nenemiz iniyor.. Dikaktimi çekti.. İndi, Sebat’tan Furkan’ın yanına geçti. Bir şeyler söyledi ve yine yukarı ağır ağır çıktı.. Ne yalan söyleyeyim duygulandım. Furkan’ın anneannesiymiş. İsmi Ayşe.. Trabzon sporun şehri olduğunu deriz ya.. Kesinlikle öyle.. Ayşe Nene gibilere ihtiyacımız var..
Çok teşekkürler be Ayşe Nene.. Torunun bugün üzdü seni ama gelecek maçlardadaha iyi işler yapacak. Sen çek kulağını, yapmazsa topu bana at..
Ellerinden öperim..