Hayatım ellerimin arasında tuzla buz olurken gülümsüyorum. Can kırıklarım ruhuma batıyor. Rahatsız edici bu hissin etkisi ile kıvranıyorum. Sol yanımdaki ağrının sancısıyla sağ tarafıma dönüyorum.
Söyleyemediklerim boğazımda düğüm halini alıyor. Cümlelerim çok can yakacak biliyorum. Kendimden çok koruduklarımın hançerleri sırtımda. Bu ağırlık omuzlarıma çok fazla. Yüklerin altında ezilip büzülüyorum.
İçime akıttığım göz yaşlarım genzimi yakıyor. Sustuklarım kulaklarımı sağır ediyor. İnsanların seslerini duymamak için ellerimi kulaklarıma bastırıyorum. Sevgi biriktirdiğimi sandığım her anda kumbaram dolmuş nefret ile. Bu kadar mı sevilmeye layık değilim gerçekten. Tüm hayatım bu sorunun çarpıcı etkisi ile gelip geçti önümden.
Korkunç hisler ile boğuşuyorum. Boğulmamak için elimi uzatmayı bırakalı çok oldu. Hayatın çok sivri taraflarına sürtünerek geçtim hep. Kimse kendini siper etmedi ya da daha kolay yerini göstermedi bana.
Sevemiyorum artık kimseyi işte hislerimi söküp aldılar içimden. Koca bir boşluk var ruhumda. Bu saatten sonra tamiri de çok zor aslında. Kalan kısacık ömrümde öyle savrulmak istiyorum hayatın rüzgarında.
