Hiçbir kış, bu kadar soğuk...
Hiçbir ev, bu kadar metruk...
Hiçbir aş, bu kadar tatsız...
Hiçbir evlat, bu kadar öksüz...
Hiçbir düğüm, bu kadar çözülmez...
Hiçbir baba, bu kadar çaresiz...
Hiçbir anne, bu kadar dertli...
Hiçbir komşu, bu kadar yalnız...
Hiçbir yakın, bu kadar ulaşılmaz...
Hiçbir yük, bu kadar taşınmaz...
Hiçbir yıkıntı, bu kadar kırılmaz...
Hiçbir balyoz, bu kadar hafif...
Hiçbir ses, bu kadar duyulmaz...
Hiçbir sınav, bu kadar zor...
Hiçbir dağ, bu kadar aşılmaz...
Hiçbir kilit, bu kadar açılmaz...
Hiçbir kapı, bu kadar çalınmaz...
Hiçbir karanlık, bu kadar zifiri...
Hiçbir sokak, bu kadar dar...
Hiçbir yol, bu kadar çıkmaz...
Hiçbir çare, bu kadar işe yaramaz...
Hiçbir nöbet, bu kadar uzun...
Hiçbir vakit, bu kadar tükenmez...
Hiçbir zenginlik, bu kadar değersiz...
Hiçbir yokluk, bu kadar devasa...
Hiçbir ağrı, bu kadar çekilmez...
Hiçbir nefes, bu kadar kesik...
Hiçbir ışık, bu kadar belirsiz...
Hiçbir ocak, bu kadar sönük...
Hiçbir ateş, bu kadar yakıcı...
Hiçbir enkaz, bu kadar taşınmaz...
Hiçbir mücadele, bu kadar omuz omuza...
Hiçbir sevinç, bu kadar silik...
Hiçbir acı, bu kadar tarifsiz...
Hiçbir teselli, bu kadar yetersiz...
Hiçbir cenaze, bu kadar kalabalık...
Hiçbir saf, bu kadar sıkışık...
Ve hiçbir yara, bu kadar kapanmaz olmadı canım ülkemde...
Perişanız.
Ama bilin ki, kenetlenmek de kaderimiz.
Elimiz hep taşın altında.
Yine tek yürek...
Yine ‘Türkiye’ olacağız.
Hayatını kaybedenlere Allah'tan rahmet, yaralı yurttaşlarımıza acil şifalar diliyorum.
