Müsabakaya tam dört saat var. Muhteşem Medical Park Arena'yı ilk kez bütün çevresiyle gezme imkanı buldum. Trabzon tarafındaki giriş kısmında Fırtına'nın tesisleri var. Tesisler çok modern yapılmış. Eklentilerinde ardı ardına sıralanmış çim sahalarla bir de suni çim saha yer alıyor. Helikopter pisti, gezinti alanları, çocuk parkı falan derken tekrar stada geldim.
Güney, Kuzey; Doğu, Batı bütün bölümleri dışarıdan dolaştım. Adeta bir tavafla izlenimlerimi tamamladım.
Tam iki saat sürdü incelemelerim. Ama henüz yapılması gereken çok iş var. Stadın en alt kısmı henüz virane. Bağlantı yolları ve park alanları bakımından da yapılması gereken hayli iş yönetimin takibini bekliyor.
Neyse biz gelelim maça. İki hafta üst üste alınan beraberlik maça ilgiyi azaltmış. Ben bugün Doğu alt tribünden takip ediyorum karşılaşmayı.
Artık Trabzonspor kadro istikrarını yakaladı. Sağ bek, sol bek belli. Göbekte Uğur'un yanında Durica var ama bu maçlık sakatlığı vardı. Yerine oynayan Medjani onu aratmadı. Ortada Onazi, Okay, Yusuf zaten banko. Sağ açık Castilio, sol açık Olcay ve golcü Rodellega...
Türkiye'de artık kadrosu sayılan bir takım olma yolunda ilerliyor Bordo-Mavililer.
Karabük takımı benim gözümde o malum Emenike olayından sonra bu ligde olmasa da olur dediğim bir takım.
Maçın bütününde rakibini adeta ezen bir Fırtına koptu. Son vuruşlarda biraz cömert olmasaydılar rakibini daha farklı gönderebilirlerdi.
Okay geçen hafta aranmıştı. Bu maçta tam arandığı noktada bulunup golü yapınca üç puan geldi ve maç fazlasıyla Bordo-Mavililer beşinciliğe oturdu.
Yazımın başında yazdığım gibi kadrosu sayılan Fırtına iki haftadır bir bir topladığı puanları tekrar üçer üçer toplamaya bundan sonra devam eder inancındayım.
