Normal birisi değilim, olmadım hiç.
Aniden uzaklara dalıp gitmelerim vardır benim. Kahkaha atarken bir anda yüzümün düştüğünü, gözlerimin dolduğunu görürsünüz.
Çok ağlarken görmezsiniz beni ama sık sık çenemi sıkarken yakalarsınız. Pek konuşmayı beceremem ben. Bir konu hakkında saatlerce konuştuğumu duyamazsınız. Dedim ya normal birisi değilim ben, olmadım hiç. Dertlerim de benim gibi normal olmadı. Hep farklı düşündüm, farklı şeylerle mücadele ettim. Hep bir şeyleri yapmak, bir şeylere susmak, bir şeyleri yutmak ve ve bir şeyleri hissetmiyormuş rolü yapmak zorunda kaldım ben. Kalbim yokmuş gibi davranıldı bana, zamanla bende alıştım bu davranışlara. Senin bir kalbin yok diye kabullendim.
Kırılma, alınma, darılma, trip atma gibi lüksüm olmadı hiç. Lüks mü bunlar diyebilirsiniz, evet lüksmüş. Çok sonradan anladım...
