Hayatımda ilk defa bir insan için bu kadar çabaladım. Bütün her şeyiyle kabul ettim, her şeyini görmezden geldim. Belki bizim sonumuz baştan belliydi ama ben bu sonu değiştirmek için elimden geleni yaptım. Sen ise oturup sadece izledin, seni her defasında affetmek için elimden gelen her şeyi yaptım, her şeyimi feda ettiim ama sen hiç özür dilemedin. Hiçbir çaba göstermedin, davranışların hiç değişmedi...
Bunun bende farkındaydım, beni hiç sevmemiştin biliyorum ama bazı şeyler bazı insanlara çok ağır gelir bunları bile bile senden vazgeçmedim.
Normalde kimseye anlayış gösteren biri değilim ve şu hayatta her şeyimi kendim yapmışımdır. Kimseye minnet etmedim, etmem de. Senin yanında ilk defa düştüğümü hissettim ama sen elini uzatıp kaldırmadın bile. Dolabında bir ceset bıraktın sonra da o cesedi kontrol etmeye geldin, o ceset seni görünce yine ete kemiğe büründü, sonra yine çektin gittin..
O dolapta seni bekliyor olacağım ama bu sefer ete kemiğe bürülü değil, buz gibi soğuk bir halde...
Bu yaşımı, bu yaşadıklarımı asla unutmam ama sana teşekkür ediyorum, kimi kendinden çok seversen ilk o gidermiş, kime çok güvenirsen en büyük drbeyi ondan yermişsin derlerdi de inanmazdım, senden yiyene, sen terk edene kadar...
