Bu fotoğraf Japonya’da çekilmiş.
Fotoğrafta hem acı bir dram hem onurlu bir duruş var...
Bir anne ve baba çocuğunu kaybetmiş.
Ortada derin bir acı var...
Tam bu acı yaşanırken ölen çocuğun başında bütün hastane personeli saygıyla eğiliyor?
Peki ama neden?
Nedeni şu:
Hemen yan koğuşta 2 çocuk, ölen bu bebeğin ailesinin bağışladığı böbrek ve karaciğer sayesinde ayakta kalmış, hayata sarılmış.
Bütün hastane de ölen bebeğin verdiği yaşama karşı saygı duruşunda...
Kelimelerin bittiği anlardan biri yani...
İnsanın yazarken bile elleri titriyor.
Diyeceksiniz ki?
Japonya’da böyle de Türkiye’de farklı mı?
Keşke farklı olmasa...
Keşke aynı duruşu bizde göstersek.
Fakat ne yazık ki organ bağışı noktasında ülkemiz çok gerilerden geliyor.
Trabzon’dan örnek vereyim size çok uzağa gitmeye gerek yok.
2011 yılı içinde organ bağışında bulunanların saysı iki eldeki parmakları geçmemiş.
Türkiye genelinde ise tam bir hayal kırıklığı...
Türkiye'de 100 bine yakın kişi organ nakli için bekliyor.
Her yıl ortalama 8 bin kişi listeye ekleniyor.
2006 yılında tam 7 bin kişi organ nakli sırasını beklerken hayatını kaybetti.
2006 yılında hastanelerde sadece 143 organ bağışı gerçekleşti.
2010-2011 yılları arası bu sayı beşyüzü bile geçmemiş.
Rakamlar ortada...
Organ bağışı noktasında çark dönmüyor..
İstenen sonuç alınamıyor. Hala bazı örümcek kafalar bu işin önünde ciddi anlamda set...
  Kafalarına göre fetva veriyorlar..
Dilim döndüğünce organ nakli konusuna dikkat çektim.
Umarım mesaj yerine ulaşmıştır.
Ha, bu arada hastanedeki personelin saygı duruşunu es geçmeyelim.
İşte insanlığın yüce bir değer olduğunu burada görüyoruz. Önce insan, önce insan sağlığı... Uzak doğu terbiyesi bu olsa gerek...