Belki bir gün özlersin beni. Bir fotoğraf çıkar karşına ya da bir anı gelir aklına. Aslında özlemek için bir bahanesi olmalı insanın, Bir bahanen olmadan düşünürsen beni, bunu kendinden bile sakla.
Beni kimseye anlatma ve asla hayatına giren girecek olanla kıyaslama. Çünkü benim gibi kimse sarılmaz sana, kimse inicitmekten korkarak öpmez ellerini, koklayarak öpmez nefesini.
Bu yüzden beni asla biriyle karşılaştırma beni, kimse benim gibi sevemez kalbini, bu incitir seni. Belki birgün özlersin, Hissetmiyormuş gibi yap bu duyguyu, kendini kandır.
Bunun işe yaramayacağını kendimden biliyorum ama az da olsa rahatlatır. Aslında birgün mutalaka özle beni. Her şey daha berbat duruma girmişken özle,. Bir çıkış yolu olmadığında, benim için artık bir önemi kalmadığında özle beni. Bir gün beni aramanı çok istiyorum ama telefonla falan değil hani böyle sevgimi, şefkatimi, ilgimi, nazımı, tribimi ve sana kıyamayışlarımı ara... İnan bana kötü bir hayat yaşa demiyorum ama beni çok özle istiyorum sadece....
