Hayat doğumla başlar ölümle biter. Hayat başladığında çıplak gelirsin, giderken de sadece bir kefenle gidersin. Hayat başladıktan sonra hayat şartları çevre şartları mı dersin bir yarışın içine gireriz. Okulda sınav, okul bittikten sonra da bir mal mülk sevdası derken devam ediyoruz.
Ben burada bu hayat devam ederken biraz olsun komşuluk üzerine yazmak istiyorum. Aslında konu başlı başına sayfalarca yazılacak bir konu.
Komşuluk hakları bu topraklarda toplumumuzun bin yıllık kardeşliğinden ve kültüründen hem de İslami referanslardan beslenmektedir. İslam’da bu konu özellikle belirtilmiştir. Komşunun komşu üzerindeki hakkı, annenin evlatları üzerindeki hakkı gibidir. Anne ile evladın birbirini nasıl sevip saymaları, haklarına önem verip incitmemeleri gerekiyorsa, komşular da birbirlerini öyle sevip saymalı, haklarına öyle dikkat etmeliler.
Gelişmiş toplumlar ve gelişmiş devletler sağlam insan ilişkileri ve sağlam komşuluk bağları ile ayakta durmakta ve gelişmektedir. Ancak bizlerde yıllardır gelen bu güzelim ahlak ve komşuluk bağları maalesef son zamanlarda para hırsımı desek maddi hırsımı, kıskançlık mı veya doyumsuzluk mu bizleri bu konulardan uzaklaştırdı.
Artık komşunun yapmaması gereken her şeyi yapıyor olduk. Komşunun malını çalar olduk. Komşunun helaline yan gözle bakar olduk. Toprak sınırları ile oynar olduk. Komşumuz yemesin ben yiyeyim düşüncesine girdik. Komşunun olmasın benim olsun kibirlenmesine yapıyor olduk. Yetim malı yiyor olduk. Bütün yapılmaması gerekeni yapıyor olduk. Peki nereye kadar?
Geldik gidiyoruz. Yolun sonu göründü. Yakındır baş ucunda o hakkını yediğin komşunun kuran okuması ya da dua etmesi. Ya da o hakkını yediğin yetimin sırtında taşınma zamanın geldi.
Gelin bırakalım bu kıskaçlıkları, bu maddi hırsı. Birbirini sevelim, saygı duyalım, birbirimizi ezmeyelim, Birbirimizin hakkına tecavüz etmeyelim. Karşılıklı haklarımızı koruyalım. Güçlünün güçsüzü ez- diği bir düzene ayak uydurmayalım. Gerçek ayarlarımıza dönelim. Kul hakkının ne kadar önemli olduğunu bilerek hareket edelim, Hırslarımıza yenilmeyelim. Yolun sonu göründü kendimize gelelim.
