Gözyaşları ile dolu hayatım. Ağladıkça yanaklarımdan akan ve beni gıdıklayan bu hissi seviyorum. Ruhumun ilacı bu. Sancılarım korkularımdan. Yalnızlığın kokusunu çekiyorum içime. Sorguluyorum hayatımı öylece. Hayat ağacım yapraklarını dökerken tutunuyorum rüzgarlara. Tek başına salınıyorum gecenin körüne astığım endişelerimden oluşmuş salıncağımda.
Titreyen yalnızca ellerim değil. Göğüs kafesim bana artık dar. Gökyüzüne açılmak istiyorum. Bir bulutun üstünde sarsıla sarsıla ağlamak içimi dökmek istiyorum. Kimsenin duymayacağını bile bile haykırmak istiyorum. Ama bu sefer kafamın içinde değil avazım çıktığınca sesimi kullanmak istiyorum. Garip bir yönüm var onu göstermek hatta onunla tanışmak istiyorum.
Hiç kimsem yokmuş gibi hissetmekten, söyleyemediklerimi, yutmaktan yoruldum. İnsanların sadece iyi anımda elimi tutmasından, içimde fırtınalar koparken her şey yolunda gibi davranmaktan, gülmekten yoruldum.