Vicdan dünyanın en ağır yüküdüür.
O yüzden herkes kendi vicdanında tartsın bir şeyleri. Ben ne yüküm ağır diye yolumdan, ne yolum uzun diye yükümden vazgeçtim.
İnandığım her şey için elimden gelenin fazlasını yapmış olmanın rahatlığıyla kendi vicdanım rahat şekilde koydum başımkık yastığa. Kafamı eğer rahat şekilde koyamıyorsam yastığa, yapılan fedakarlıklarıma karşılık olan nankörlüklerdendir. Bazı kapılar belki yüzüme kasten kapatılmadı ama o kapı kapansın diye arkadan açılan hiçbir pencereyi unutmayacağım. Allah herkesin gönlüne göre versin, herkes vicdanı kadar rahat yaşasın. Gözümüzde de gönlümüzde de kimse kalmadı, herkese eyvallah....