Biliyorum 14 Şubat’ın “Sevgililer Günü” olduğunu. Ad hoşuma gitmiyor değil; ama zamanlamasını yanlış bulmuşumdur hep. Sevgiyi bir güne sıkıştırıp basitleştirmek de neyin nesi ki? Bu günü de çıkar çevrelenirinin ürettiğini düşünüyorum. Satmak kazanmak için insanların duygularını sömürdüklerine inanıyorum. 
Öyle ya sevgiline, sevgini belirtmek için ille de özel günleri mi bekleyeceğiz. O kişiyi seviyor ve şefkat duyuyorsak bunu her an belirtmek bence doğrusudur. Sevdiğin kişiye sevgini her fırsat da her alanda belirtmen doğalıdır. Bence Sevgililer Günü, sevgiden çok somuta dönüşüyor. Sevgilisinin kendisine aldığı ona verdiği değer olarak ölçülüyor. Kısaca sevgi o gün metalaşıyor.
İnsanlar, tüketim çılgınlığına kapılmadan sevgiye maddi değer biçmeden anımsanmalıdır o günü.  Birlikte yemek yemek ve birlikte kırlarda, bayırlarda el ele yürümek bence en güzelidir.
Günlük koşuşturmanın, ülkemizde ve dünyada huzursuzluğun kol gezdiği zamanda kendi sevgini topluma esirgeyip bir kişiye odaklamak yüzeysel bir davranış gibi geliyor bana. Hele şiddetin arttığı, hoşgörünün azaldığı ve tamamen çıkar tabanlı bir sistemde nefes almaya bile zorlanırken bir diğerine sevgimizi içten iletmek biraz yapmacık olmuyor mu?
M.S 3. yüzyıla kadar iner bugünün geçmişi. Saf temiz duyguların oluşturduğu bir sevgi filizlenir o tarihlerde. Önünde, arkasında çıkar yoktur o günün sevgisinde. Büyür gelişir, koskocaman olur zamanla. Sonra yön değiştirir o günün sevgisi o günün duygusu tanınmaz olur. Çünkü kapitalizm ahtapotun kolları gibi sarar sarmalar o güzel günü. Doğal olarak amacı araca çevirir yozlaştırılır. Amaç sevgiyi yaymaktır. Bu sevgi insan sevgisi, hayvan, bitki, ülke sevgisi olabilir. Hele anne sevgisi kenara atılacak bir duygu değildir.
“Sevgililer Günü” de kim bu sevgili? Çünkü yukarıda da belirttiğim gibi sevilen her şey sevgilidir bence. Araç ise sevgiyi ticari alana çevirmektir ki günümüzde bu başarıyla uygulanmaktadır. En pahalı hediye alan en çok seven oluyor galiba.
Gün gelmeden sevgilisi az da olsa sezdirilmektedir karşısındaki kişiye. Özellikle bayanlar açıkgözlülük yapmaktadırlar bu konuda.
Sanki sevgili deyince akla bayan geliyormuş gibi bir anlayış var toplumda.  Bunu bilen çiçekçiler, kuyumcular, parfümcüler, ayakkabıcılar, konfeksiyoncular 14 Şubat’ı iple çekmektedirler. Masum duygularla oluşan sevgiyi somut varlıklara çevrildiğini bildikleri için o gün,bir sevgi gününden çok satıcıların kazanç günü olmaktadır.
Yine de bir gün de olsa umutla, coşkuyla göz göze gelen sevgilileri, eşleri kutluyorum. Sevgilerini bir güne değil 365 güne dağıtmalarını diliyorum.