Geçen yılın şampiyonu Trabzonspor, hemen geçen yılın sonlarına doğru hem de bu sezonun başından bu yana istenen oyununu bir türlü ortaya koyamıyor.
Büyü bozuldu sanki…
Oysa şampiyon olmuş bir takım böyle mi oynamalıydı? Tam tersine özgüveni tavan yapmış bir takım beklemek hakkımız değil mi?
Bir takım için, “atanı ile tutanı iyi olursa hedefe ulaşır” derler genelde…
Atanının sattın, yerine yenisini hatta yenilerini aldın.
Tutanın ise sanki transfer hastalığı yaşıyor. Kafası karma karışık. Sakat mı değil mi kendi bile bilmiyor. Konsantrasyon sorunu tavan yapmış. Heyecanını kaybetmiş. Attığı pasların büyük çoğunluğu isabetsiz. Takımı hızlandırması gerekirken topu ezdikçe eziyor.
Gelelim maça…
Abdullah Avcı maça isteyen bir kadroyla çıkayım derken bir tank kadar ağır defansı unutmuş olmalı ki önlerine libero koymayı unutmuş. Adana Demirspor gibi hızlı hücum yapan bir takıma karşı böyle zayıf bir orta sahayı nasıl kurdu anlamak mümkün değil.
Maça çift forvetle çıkılmış.
Bu takım geçen yıl kanatlardan gelen toplarla çok sayıda gol buldu.
Dünkü maçta ilk yarıda bu çift forvete ceza sahasına bir orta yapıldı o da penaltı oldu.
Başka var mı?
Maçı 2-2’ye getirmişsin. Belli ki bu futbolla bir puan bile çok iyi. Onu da koruyamıyorsun. 2 değişiklik hakkın daha var bunu kullanıp maçı bitirmiyorsun. Anlamak mümkün değil.
Bu takım sanki Egemen Korkmaz’ın yerini de dolduramadı.
Nwakaeme’nin yerine ilaç diye alınan Trezeguet sezon başından bu yana saç baş yolduruyor. Yerine oynatılacak olanlara da seyirciyi de sabredin deniliyor.
Madem sabredeceğiz, bizim gençleri, yayla uşaklarını izleyerek fevkalade sabırlı olabiliriz. Milyon euroları kazananlar bizden sabır beklemesin.
Sahi geçen yıl aldığınız onca genç nerede?
Abdullah Avcı’ya teşekkürler, bize müthiş bir şampiyonluk sevinci yaşattı. Ancak kendisinin de maçtan sonra söylediği gibi sağlıklı gitmeyen bir durum var.
Evet, iyi bir kadromuz var. Peki neden bu kadar kötüyüz? Neden bu kadar yanlış ilk onbir tercihi yapıyorsun?
Neden Abdullah Avcı, neden?
Kalın sağlıcakla…