Sana destek verenler de yok…
Ama biz biliyoruz ki, eğer yaşasaydın çizmelerini giyerdin.
Ülkemizin bölünmesine çanak tutanlar bu ülkede krallar gibi yaşarken, mandacı siyasetçiler ve onların tetikçi kalemleri var güçleriyle bağımsızlığımızı yok eden düşünceleri pirim görürken sen asla duramazdın. Sana ne kadar çok ihtiyacımızın olduğunu biliyor musun?
Benim fani vücudum elbette bir gün toprak olacaktır. Ama Türkiye Cumhuriyeti ilelebet yaşayacaktır demiştin. Ancak, Cumhuriyetin ilkelerini yeteri kadar anlayamadık. Dünyanın örnek aldığı Türkiye kurtlar sofrasına yatırıldı. Senin kurduğun onurlu devleti parçalamaya çalışıyorlar. Kültürünü, dilini yozlaştırılmaya çalışılırken, halkını etnik bölücülükle birbirlerine düşman yapıyorlar.
Halkımızın inançlarını mezhep farklılıklarıyla ülkeyi iç karışıklığa sürüklüyorlar. Çok güvendiğimiz Türk medyası da bunlara çanak tutuyor. Ülkemiz düşmanlarla çevrildi. Dost bildiğimiz ülkelerin hepsi karşımızda. Baş Öğretmen olarak bizlere öğrettiğin Türk harflerinin yerinde caddelerde Arap harfleri boy gösteriyor. Belediyelerimizde Türkiye Cumhuriyeti yazısından imtina ediliyor.
Türkiye, zor bir dönemeçten geçiyor. Savaş alanlarında halkımızın birliğini gören dış güçler, içimize yerleştirdikleri kuryeleriyle ulusumuzun huzurunu bozuyorlar. Bu olumsuzluklar sana ulaşmıyor sesimizi duymuyorsun değil mi?
Atam; keşke hayatta olsaydın!
Ama olsun.
Bizler senin emanetlerini korumak için söz verdik. Ülkeyi emperyalist düşüncelerin çirkin oyununa izin vermeyeceğiz. Kurduğun Cumhuriyetin, ilkelerine inancımızı ilelebet yaşatmak ve demokrasiyi yaşama geçireceğiz. Şunu çok iyi bilinmek gerekir; Demokratlık bir yaşam biçimidir. Demokrasi vitrinlerde değil halkın içinde aranır. Acilen görmemiz ve yaşama geçirmemiz şarttır. Halkımız umut içinde yaşamak yerine geleceğe sağlıkla ve güvenle bakmalıdır. Elbette burada halkımıza düşen çok büyük görevler vardır. Sorunların çözümünü sadece yöneticilerde aramak doğru değildir. Halkımız, ülkenin olumsuz gelişmeleri karşısında sorgulayan olabildi mi?
Hayır!
Peki neden?
Atam keşke hayatta olsaydın!
