Dönüp bakıyorsun etrafına kocaman kalabalığın içerisinde yalnızsın. Sürükleniyorsun boşluğun içinde ama çıkmak da istemiyorsun, düzenin bozulmasın diye. Peki bu düzen dediğimiz şey ne? Yaşamak zorunda olduğumuz zoraki şeyler mi? Zorla üzerimize bırakılan bir sorumluluk mu? Bana kalırsa düzenimi değiştirme korkusu bir kelepçe gibi yapışmış üzerime bırakmıyor beni. Kaçıyorum ama kendimden kaçamıyorum boşlukta sürüklenirken bu düzene ayak uydurmak zorunda kalıyorum. Yoruldum mu çok yoruldum haddinden fazla. Uyuyamıyorum, düşünüyorum en ince ayrıntısına kadar düşünüyorum. Bu düzeni artık değiştirmek ve uyumak için ne yapmam gerekiyor tam olarak bilmiyorum ama çözümünü bulduğum zaman her şeyin daha güzel olacağına inancım tam.