Dünya kuruldu Havva’nın kanatları altında
O kadındı…
Üretkendi bütün zamanlarda
Asya’dan Avrupa’ya Amerika’dan Afrika’ya
Silinmez izleri var bütün coğrafyalarda
Uzundu kısaydı sarışındı zenciydi
Ama kadındı...
Acılar tarihinin kahramanı
Erkekçi dünyanın çilekeş hamalıydı
Dünyayı sırtında taşıdı durdu
Küfesi hep doluydu
İstismar şiddet ve aşağılanma
Ve her şeye rağmen
Sineye çeken
Kadındı...
Boyuna bosuna bakmadan
Toparlayan ve yaşatan hep oydu
Rengine ve gücüne aldırmadan
Şükreden ve sabreden oldu.
Savaş makinelerine inat
Koruyan ve kollayan
Ve barıştan söz eden
Kadındı...
Sadece kadındı
Hiçbir zaman dünyanın merkezi olmadı
Öyle bir derdi de yoktu zaten
Ve her şeye rağmen
Uğradığı zulmü unutmaya hazırdı
Çünkü bağışlama dünyasının merkeziydi
Kadındı...
*
Kadındı
Havva’ydı insanlığın soy ağacında
Meryem’di Kudüs’ün Zeytin Dağı’nda
Âmine’ydi Hicaz’ın nurlu şafağında
Ayzıt’tı bozkırın semalarında
Kibele’ydi Anadolu’nun mitosunda
Aslında dünyaydı
Varlık canında
Anneydi
Cennet
Ayaklarının altında
Kadındı…