'İŞSİZİN' GÜNLÜĞÜ

1 hafta önce işlerin durgunluğu nedeniyle patron, zar zor bulduğum işten çıkışımı verdi. 1 haftadır işsizim, çıkışta bana verilen yarım maaşı kirama ayırdım, temel harcamalarımı karşılıyorum. Ama ay sonunda gelecek kredi kartı ekstremi ödeyemeyeceğim...
1 aydır işsizim. Bugün aslında hiç yazasım yok. İşsiz kaldıktan sonra tüm çevreme iş aradığımı söyledim. Her gün iş ilanlarına bakıyorum, şimdiye kadar geri dönüş yapan yok. Umudum azalmaya başladı. Herkes alımları durdurduk diyor...
2 aydır işsizim, maalesef tüm param bitti. Geçen ay kiramı ödeyemedim, 2 aylık kiram birikti. Arkadaşlarımdan çok zor borç buldum. Kimse de ya para yok ya da vermek istemiyor. Bazıları da “Dolarım var! Onu vereyim” diyor. Sağ olsun ev sahibi bir ay idare edebileceğimi söyledi. Kredi kartımı ödeyemedim, bankalardan sürekli mesaj ve telefon geliyor.
3 aydır işsizim. Kimseden borç bulamadım. Bugün elektrik ve suyu kestiler. Ev sahibi beni evden çıkaracağını söyledi. Telefon faturamı ödeyemediğim için ben kimseyi arayamıyorum. Neyse ki özgeçmiş gönderdiğim yerlerden ararlarsa bana ulaşabilirler. Gelen aramalara telefonum açık. Çevrem yavaş yavaş azalmaya başladı. Beni arayan arkadaşlarım bir yere davet eder diye korkudan telefonlarını açamıyorum.
6 aydır işsizim. Telefonum kapandı. En son borç istenecek bir tanıdığımdan para alarak telefonumum faturalarını ödedim, telefon hattım açıldı. Sabah beni 212 ile başlayan bir numara aradı, heyecanla başvuru yaptığım yerden olduğunu sandım. Arayan bankanın avukatıydı.
Günlük, senden de sıkıldım. Bugünleri hiç yazmasam mı? İşsizliğim 8’inci aya gidiyor. Parasızlıktan 3 aydır evden çıkamıyorum. Dolmuşa binecek param yok. Ayakkabım eskidi. Ev sahibi bugün geldi. “Ay sonuna kadar ya kirayı öde ya da çık” dedi. Ben ne yapacağımı bilemiyorum. Sanırım köye annemin babamın yanına gideceğim. Abimde veya arkadaşımda kalamam.
Selam günlüğüm, hesapladım, tam 9 aydır işsizim. Bugün kız arkadaşım benden ayrıldı.  Canım çok sıkkın, ağlamaklı oldum. Ona da bir şey diyemedim. Arkadaşım çok anlayışlı davrandı. “Tamam, olabilir böyle şeyler, iş bulabilirsin, ama beni ihmal etme” dedi. Haklı da ona Ganita’da bir çay ısmarlayacak param bile yok.
1 yıldır işsizim. Birkaç iş görüşmesine gittim. SGK’sız bana 700 TL teklif ettiler. Artık iş ilanlarına bakmıyorum. Köye taşındım, ara sıra bizimkilere yardım ediyorum. Kız arkadaşımı özledim ve ona mesaj attım, “Beni bir daha arama, hayatımda yeni birisi var” dedi. Uyku düzenim bozuldu, sabaha kadar oturuyorum. Avukat kredi kartından beni icraya verdi. Sanki depresyona girdim. İştahım da kesildi. Babam emekli maaşını aldı, kahvede cebimde çay parası olsun diye benim için anneme 50 TL bıraktı. O kadar utandım ki parayı alırken sanki yerin dibine girdim... Koca adam hala babasından para alıyor... Onun da borçları var. Emekli maaşı bir yere yetmiyor ki.
İŞSİZİN KABAHATİ YOKTUR, MAHCUBİYETİ VARDIR.
MEMLEKETİ YÖNETENLER BUNU İYİ BİLE...