Hiç kimsem yokmuş gibi hissetmekten, söyleyemediklerimi, yutmaktan yoruldum. İnsanların sadece iyi anımda elimi tutmasından, içimde fırtınalar koparken her şey yolunda gibi davranmaktan, gülmekten yoruldum.
Güçlü görünmek için kendimden verdiğim ödünlerden yoruldum. Nefes alırken tam göğsümde batan bir şeyler var. İnsanlardan, aynada gördüğüm yüzden yoruldum.
Ölmek istiyorum tüm benliğim ile. Kaçabileceğim tek liman bana çok uzakta. Gelmekte istemiyor ya o da çok başka.
Titreyen yalnızca ellerim değil. Göğüs kafesim bana artık dar. Gökyüzüne açılmak istiyorum. Bir bulutun üstünde sarsıla sarsıla ağlamak içimi dökmek istiyorum. Kimsenin duymayacağını bile bile haykırmak istiyorum. Ama bu sefer kafamın içinde değil avazım çıktığınca sesimi kullanmak istiyorum. Garip bir yönüm var onu göstermek hatta onunla tanışmak istiyorum.
Her şeyi herkesi arkamda bırakıp öylece uzanmak istiyorum ölümün soğuk kollarına.
Çok kişi var ama her biri hiç kimse. Yabancılaştım benliğime. İçimde bir hapishane. Düşüncelerimde boğuluyorum öylece.