Ağladım, saatlerce...
Yanımda kimse yoktu, yastığa sarıldım. Arada durup içinde bulunduğum durumu sorguladım defalarca. Deli miyim ben diye sorduğum bile çok oldu biliyor musun?
Çok mu abartıyorum, dedim kendimde. Sürekli bir kaçış yolu aradım. Olmadı, bulamadım. Yol yoktu hayatımda. Ölümü sorguladım. Ne için yaşadığımı bilmiyordum. Hiç gibiyim, koca bir hiç.
Acı veriyordu yastığa sarılmam, hıçkıra hıçkıra aglamam. Birilerinden yardım istemeyi düşündüm, kimsem yoktu. Herkes o kadar yok ki artık. Günümü öldürdüm defalarca. Belki deneseydim bir şeyleri düzeltmeyi, bugün bu odada saatlerce ağlamazdım.
Denemedim, düştüm kalmak istemedim. Bilhassa gücüm yoktu, hala yok. Geçmişi unutmak istedim, hiç doğmamış olmak istedim. Fakat sadece istedim.
Çünkü ben, istemekten başka hiçbir yapamıyorum, hem istesemde olmuyor zaten.
O yüzden artık kendimi yormuyorum...
