Ah be Celal hocam, duyguları yazmanı, dile dökerek ifade etmeni hiç unutmayacağım. İnsanda bir duygunun etkinleşmesine, canlanmasına ne kadar çok örnekler sundun bizlere! Üstelik bunu günlük kullandığımız dilde yapman, şarkılarında kullanman ne kadar güzeldi! Yaşayıp da bu güftelerin televizyonlarda söylenmesine şahit olmanı çok isterdim.
Ah be Celal hocam, yaşadığın duyguları birbirinden ayrıştırarak uygun biçimde bize sunman bize ruhsal açıdan sağlıklı olmanın örneklerini göstermeni yüzüne karşı söylemeyi de çok isterdim. Ama olmadı be hocam!
Gerçi siz bizden daha iyi biliyorsunuzdur. Birçok insan yaşadığı duyguları söze dökmez, içinde tutar. Zaman zaman insanlar hissettiklerini anlatmakta zorlanır. Sen ne kadar zorlasan da yaşadığı duyguyu ifade edemeyeceğini veya ifade edecek sözleri bulamadığını görürsün. İşte siz duyguyu ifadeye dökmekte ne kadar üretkendiniz be hocam!
Biliyor musun öğrencin Volkan Konak bu duyguların iki dörtlüğünü harika bir şarkı yaptı. Selçuk Balcı da aynı duyguların başka bir dörtlüğünden güzel bir eser çıkardı. Her ikisini de dinlediğimde nedendir bilmiyorum hep kendimi huzur içinde yaşanan yaylaların bir köşesinde buluyorum.
Hep Leyla ile Mecnun biliriz kavuşamayanlar için! Ne kadar çok Leyla ile Mecnun var etrafımızda kim bilir! Celal hocam sevip de alamayanlar için bakın neler yazmış:
Baktı yüzüme yavrum sessiz sessiz ağladı,
Dedim ona Ayşem saçların beyazladı.
Ayşem evinin önü hep basamak basamak,
Kolay mı sandın dedi senden ayrı yaşamak.
Sen da değiştin dedi bütün dişlerin yapma,
Gönlüm hala genç dedi sen saçlarıma bakma.
Duyar mı benim Ayşem haburadan bağırsak,
Sevdık da alamadık arar sıra buluşsak.
Bir de görmesem seni acaba neylerim,
Yıllar geçti aradan hala seni severim.
Konuşurken Ayşemle yükünü koydu kaşa,
Öptüm yanacuğundan dedi bana çok yaşa.
Bir daha gördüm seni geldın kapumdan geçtin,
Saçların hep döküldü çok mi eziyet çektin.
Ayşemin yaşları karışti yaşlarıma,
Kurban olayım dedi dökülen saçlarına.
Ayşemin sözleri beni içten ağlattı,
Ayrı ayrı yaşamak bizi ihtiyarlattı.
Sarıldım da kokladım aklaşan saçlarından,
İki damla yaş aktı solgun yanaklarından.
Dedi bana Celalım gönlüm sana alıştı,
Ayşemlan saçlarımız birbirine karıştı.
Verdiğim fotoğrafı sakladı kuşağına,
Yaşlandı da bıraktı kendini kucağuma.
Senden ayrı dünyada dedi ben öldüm demek,
Tanrıdan son dileğim kucağında can vermek.
Sevip alamayanlar bütün saçını yolsa,
İlk deduğum olmadı bu sonuncusu olsa.
Konuşurken Ayşemle yüzü benzerdi aya,
Seninle kavuşmamız kaldı öbür dünyaya.
Genç yaşta elim bir trafik kazasında kaybettiğimiz Celal Bahçekapılı hocamın yaşantısından ve düşüncelerinden kesitler sunmaya çalıştım. Kaç kişiye ulaştım bilmiyorum. Ancak bir kişinin dahi onu yeni tanımasını sağlamışsan kendimi mutlu hissedeceğim.
Mekanın cennet olsun Celal hocam.
Not: Haftaya devamı var