Trabzon’da dediğini her zaman yerel yönetimlere yaptıran bir topluluk var; şoförler.
Bu yönleri ile gerçekten takdirlikler.
Karar alıp diretiyorlar ve direttiklerini de hayata geçiriyorlar.
Bunu dolmuş modernizasyonunda bir kez daha açıkça gördük.
Tüm sektörlerin can çekişmesine rağmen, şoför esnafı pandemiyi kalkan olarak kullandı ve dönüşüm sürecini yılbaşına kadar uzattı.
12+1 sistemi için de benzer diretme ile karşı karşıya kalmıştı Trabzon.
Öyle görünüyor ki;
Kahramanmaraş Caddesi düzenlemesinde de dediklerini yaptırırlar ve durakları oradan kaldırmazlar.
Umarım, yanılan ben olurum.
BİRLİK NEREDE?
Pandemi nedeniyle vatandaş can çekişiyor ama şehirde esnafın birliğinden ses çıkmıyor.
Ne esnafın yanında olan bir birlik var ortada, ne de sıkıntıyı dile getiren bir yönetim.
Bu sessizlik hayra alamet değil! Bugünlerde susanlar, birlik seçimi yaklaştığında, mikrofonu ellerine aldıklarında artık kimseyi inandıramazlar.
Altını çizmiş olalım.
NEREYİ EŞSEK...
Şehirde nereyi eşsek altından tarih fışkırıyor.
Ve her söze başlarken dört bin yıllık tarih diye belirttiğimiz anekdotun aslında altı bin yıllık olduğu gerçeğine dair de ispatlarla karşılaşıyoruz.
Ama biz ne yapıyoruz, bu değerlerin üzerine beton seriyoruz.
Son olarak da Tabakhane’de tarihi bir keşifle karşı karşıyayız.
Bakalım oranın üstüne de beton mu dökülecek, yoksa tarih ortaya mı çıkartılacak?
Merakla bekliyoruz.
BİLMEYEN YOKTUR
Seversiniz veya sevmezsiniz...
Ancak; Türk siyaseti ile özdeşleşmiş bir isimdir Necmettin Erbakan.
Geçtiğimiz hafta sonunda ölüm yıldönümüydü ve yolundan yürüdüğünü söyleyenlerin çoğu mesajla kendisini yâd etti.
Oysaki ortada umursanmayan bir şey var!
Erbakan’ın, çocukluğunu Trabzon’da geçirdiğini bilmeyen yoktur.
Ailesi ile Ortahisar Mahallesi’nde yaşamıştır ve ilk eğitimini de Gazipaşa İlkokulu’nda almıştır.
Lakin o günlerde yaşadığı ev şu anda virane halde.
Anısını yaşatmak adına hiç mi bir şey yapılamaz?
Bir fotoğraf karesine iki satır anma mesajı iliştirenler bu konuya ne der acaba?