FIBA Şampiyonlar Ligi’nde Riesen Ludwiqsburg ile çok zor bir mücadelenin ardından rövanşı 1 sayı farkla kazanarak adını Final Four’a yazdıran yorgun ve rahat Banvit karşısında açıkçası Trabzonspor Medicalpark benim gözümde favoriydi.
Fakat takım içerisinde oyuncular son periyota kadar başa baş gelen karşılaşmada o kadar inancını yitirmiş bir oyun sergiledi ki son periyotta Banvit’in oyuna biraz ağırlığını koymasına bir reaksiyon veremeyince karşılaşma kaybedilmiş oldu.
Geçtiğimiz hafta oynanan Tofaş maçının yıldızı Kenneth Kadji ilk periyodun hemen başında aldığı 2 faul oyundaki etkinliğini yitirmesine sebep oldu. Bunun sonucunda da ilk periyotta Kadji sadece 4 dakika oyunda kalabildi. Fakat buna reağmen ilk yarıyı 8.33 dakika oyunda kalmasına rağmen 13 sayıyla oynayarak takımının skoreri oldu.
İlk yarı boyunca geçtiğimiz haftaların aksine sıfır top kaybıyla oynanmasına rağmen rakibin çember altı etkinliğine bir çözüm bulamadık. Orelik bile dışarıdan oynamadığı tüm pozisyonlarda çember altında pozisyon alıp sırtı dönük post-up oynadı. Fakat hem içeriden hem de dışarıdan oynama gibi bir özeliğe sahip Orelik ve takımını sezon boyunca sırtlayan Theodore’un oyunu Banvit’i taşıyan oyuncular oldu.
Trabzonspor Medicalpark’ı taşıyan oyuncu Dwight Hardy ise son derece suskun bir ilk yarı geçirdi. Aynı suskuluğu ikinci yarıda sürdürünce takımına geçtiğimiz haftaların aksine takımına katkı sağlayamadı.
Kadji’nin oyunda olmadığı dönemlerde Duşan onun eksikliğini gidermeye çalıştı. Çember altında savunmada bir tehdit oluştursa da rebounlarda aynı etkinliği gösteremedi. Oyunu üçüncü periyoda kadar başa baş getiren takımımız son periyotta hücum etkinliğini yitirince karşılaşmayı da kaybetti. Oyunun geneline baktığımızda değişen çok fazla bir şeyin olmadığını gördük.