Dün akşam çok enteresan bir maç seyrettik.
Topla oynama ve buluşma yüzdesi neredeyse yüzde 70’lerdeyken, ne pozisyon üretilebildi?
Ne de rakip ceza sahası içerisinde tehlikeli olunabildi?
Maçın geneline baktığınız zaman topla oynayan ve rakip alandan çıkmayan bir Trabzonspor vardı.
Buna rağmen oyunun iki bölümünde net gol pozisyonu var mıydı derseniz?
Eh işte, yarım yamalak bir şeyler yapılmaya çalışıldı derim.
İlk bölümde yok ama ikinci bölümde üç gol var.
Konyaspor oyunu tamamen kontratak üzerine kurduğundan, kendi alanından çıkmadı.
O nedenle maçın büyük bölümü konuk takımın sahasında sıkışıp kaldı.
Peki bu sıkışıklık nasıl aşılmalıydı?
Öyle ya buna mutlaka bir çare bulunmalıydı.
Aslına bakarsanız çarede saha içerisindeydi. Ama onlarda çareye ilaç olacak bir şey yapmadılar.
Kapalı savunmayı açacak olan iki futbolcu vardı.
Birisi Yusuf, diğeri ise Abdülkadir’di.
Çünkü bunlar özellikli oyunculardı.
Çabuk oynayıp adam eksiltebilen özellikleri bütün oyunculardan daha fazlaydı.
Her nedense bu özelliklerini sahaya çokta yansıtamadılar.
Yusuf ve Abdülkadir’de diğer oyuncular gibi Konyaspor defansının arasına kayboldular...
Dedim ya enteresan bir maç oldu diye. Maçın ilk 45 dakikasına baktığımızda, şunu gördük.
Trabzonspor bütün hatlarıyla rakip kaleye yüklendi, karşılığında ise Konyaspor bütün hatları ile sadece savunma yaptı.
Benim anlamadığım, rakip defansı açmakta zorlanan takımın, teknik direktör Ünal Karaman’ın neden müdahale etmediğidir?
Yahu Yusuf gitmek istiyor olmuyor.
Abdülkadir bir şeyler yapmak istiyor yine olmuyor.
Bütün yük bu iki oyuncunun sırtına kalmıştı.
Peki Yusuf ve Abdülkadir bu çileyi çekerken, Nwakaeme’ye ne demeli?
Neden sahada tutuldu.
Neden bu kadar bu oyuncuya tahammül edildi?
Ben bilmiyorum.
Bilen var mıdır?
Hadi ilk yarıda dışarı alınmadı.
İkinci yarıda Nwakaeme değişikliği yapılacağı beklenirken, Yusuf’u dışarı almanın açıklaması nasıl yapılır?
Ünal Karaman bana göre ya oyunu okuyamıyor?
Ya da kimin ne yaptığını çözemiyor?
Neyse biz yine dönelim maça.
Oyunun gidişatı açık seçik şunu gösteriyordu.
Trabzonspor’un bulacağı bir gol ile rakip Konyaspor’un çözüleceği ve farka doğru gidileceğiydi.
Nitekim de öyle oldu.
Abdülkadir’in düşürülmesiyle kazanılan penaltı, golle sonuçlanınca, Konyaspor’un direnci düşerken, moral bulan Trabzonspor maça daha iyi asılmaya başladı ve neticesinde de üç gol buldu.
Maçın kilit isimleri Abdülkadir ve Yusuf olur demiştik.
Ve maç başladığı gibi biter Trabzonspor zor gol atar düşüncesi herkeste hasıl olmuşken, kilit açma çilingiri Abdülkadir sahneye çıktı.
Maçın gidişatını değiştirdi.
Eğer ki bu maç başladığı gibi bitmiş olsaydı, bana göre tek sorumlu Ünal Karaman olurdu.
Sadece sorumlu olmazdı, çokta tartışılırdı.
Bereket versin ki sonuç Trabzonspor lehine tecelli etti de durum ve vaziyet kurtarıldı.